تولید بیوسورفکتانت در اکتینومیست های تحمل کننده نمک جدا شده از خاک دریاچه نمک قم

از جمله مزیت های بیوسورفکتانت ها نسبت به سورفکتانت های سنتتیک سازگاری آن ها با محیط زیست، قابلیت تجزیه پذیری به صورت طبیعی، سمیت پایین، عملکرد اختصاصی، فعالیت باال تحت شرایط سخت دمایی، فشار و اسموالریتی باال و هم چنین قدرت کف کنندگی باالی آن هاست. اکتینومیست های نمک دوست می توانند در خاک های شور یا محیط های آبی با درصد باالی نمک مانند دریاچه نمک قم حضور داشته باشند. میکروارگانیسم ها زمانی که در شرایط افراطی و استرس قرار می گیرند، برای زنده ماندن نیاز به سازگاری با شرایط جدید دارند. این سازگاری مستلزم تولید برخی متابولیت های جدید توسط میکروارگانیسم ها می باشد. از آن جایی که شوری یک فاکتور استرس برای باکتری به حساب می آید، به جداسازی اکتینومیست های مولد بیوسورفکتانت از خاک های نمکی پرداخته شد. در این تحقیق 111 سویه اکتینومیست از خاک دریاچه نمک قم جداسازی شدند که از این بین 11 جدایه توانستند نمک 11 % را تحمل کنند و در گروه هالوتولرانت جای بگیرند. سپس بر اساس تست های بیوشیمیایی، جدایه های اکتینومیست هالوتولرانت برای تولید بیوسورفکتانت مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به تست های رایج بررسی تولید بیوسورفکتانت ) رشد بر روی منبع هیدروفوب، همولیز گلبول قرمز، کنار زدن نفت، سنجش ظرفیت امولسیون کنندگی، انهدام قطره روغن و سنجش کشش سطح( 8 جدایه اکتینومیست به عنوان جدایه هایی با توان تولید بیوسورفکتانت انتخاب شدند. با توجه به نتایج به دست آمده، جدایه 9 به عنوان بهترین جدایه انتخاب گردید